ไผ่เพื่อการบริโภค เป็นไผ่ที่เหมาะกับการปลูกเพื่อตัดหน่อผลิตเป็นอาหาร ทั้งในรูปแบบหน่อสด หน่อดอง หน่อต้ม
ไผ่กิมซุ่งหรือไผ่ตงลืมแล้ง
เป็นไผ่ที่มีหน่อดก หน่อไม่มีขนเหมือนไผ่ตง และรสชาติดี สามารถปลูกได้ในทุกสภาพพื้นที่ ลักษณะของกอ ลำ และกาบ คล้ายคลึงกันกับไผ่สีสุกมาก เพียงแต่บริเวณโคนกอไม่มีหนามที่กิ่งเท่านั้น
ไผ่ตง
ไผ่ตงเป็นไผ่ที่มีหน่อรสหวานอร่อย รับประทานสด หรือทำหน่อไม้กระป๋องได้ โดยหน่อจะมีนํ้าหนักประมาณ 1-10 กก. กาบหน่ออ่อนมีขนสีนํ้าตาลดำ ปกคลุมหนาแน่น มีสายพันธุ์ย่อยคือ ไผ่ตงหม้อ ตงดำ ตงเขียวหรือไผ่ตงศรีปราจีน และตงหนู
ไผ่ซางหม่น
หน่อมีนํ้าหนักเฉลี่ยประมาณ 1.5–2 กิโลกรัม ไผ่อายุ 3 ปี จะให้ หน่อสูงสุดถึง 40 หน่อต่อกอ
ไผ่รวก
ไผ่รวกเป็นไผ่ขนาดเล็ก หน่อมีรสหวาน ใช้ต้มจิ้มนํ้าพริก ใส่ในแกง และซุปหน่อไม้
ไผ่หม่าจู๋
ไผ่หม่าจู๋หรือไผ่หวานอ่างขางเป็นไผ่ต่างถิ่นนำ เข้ามาจากประเทศไต้หวัน หน่อเป็นอาหารรสชาติดีไม่มีเสี้ยน รับประทานหน่อสด หน่อแห้งและหน่อไม้กระป๋อง ใบใช้ห่อขนมบะจ่าง
ไผ่สีสุก
หน่อเป็นอาหาร ในรูปของหน่อไม้สดและ หน่อไม้ดอง
